Foto: Dick van Aggelen
Wandel & Handel
Lezers van FD Persoonlijk moeten niets hebben van cosmetica. Of ze zijn geen klant van de Action.
Wat dan ook de oorzaak is, een paar zaterdagen terug gaf iemand in het weekendmagazine de tip dat hij Action-slakkengel op zijn gezicht smeert.
Met succes. De waterblauwe substantie was goed tegen wallen, kraaienpootjes, afbladdering en andere bouwfouten onder je ogen.
Een paar dagen na publicatie was ik in een filiaal van de retailer en zag ik de potjes staan. € 1,69 en daar kun je heel wat wallen voor wegsmeren. Uitverkocht? Lang niet. Het schap stond vol.
Ik heb een potje wondermiddel meegenomen. Voor die prijs kun je er geen buil aan vallen, nietwaar. Sterker nog, de slakkengel helpt ook tegen builen. Ik weet niet of aambeiencrème dat effect ook heeft, het schijnt in ieder geval wel je wallen weg te schroeien. Maar het is weer een mooi bewijs dat we graag in illusies geloven en die ook kopen. Liever een potje La Prairie of Crème de la Mer dan Action.
Architecten bedienen zich ook graag van illusies. Hun pitches gaan vergezeld van prachtige computerbeelden waarop we volwassen bomen en plantsoenen zien, balkonnetjes zonder wasrekken, mensen rond een barbecue, spelende kinderen, voortuinen zonder omgevallen fietsen en straten, stoepen en pleinen zonder drollen.
De zon schijnt altijd, de schaduw valt gunstig, naastliggende panden verdwijnen een beetje in de gecomputeriseerde mist. En met de huidige trend om tuinen op balkons aan te leggen zijn torenflats verticale stadsparken geworden. Op de artist’s impressions dus.
Is er ooit onderzoek gedaan naar de impact van deze sprookjesachtige illustraties, deze gestileerde wensdromen, op de koopbereidheid van een vastgoedbelegger? Of op de beslissing van de lokale bouwcommissie?
In 1961 bestonden artist’s impressions vooral uit bouwtekeningen en houtskoolschetsen van de architect. Ik kan tenminste niets fraais vinden over het pand dat stadsarchitect Marinus Dudok van Heel in het hart van het centrum van Hilversum tekende voor C&A.
Niet bepaald een puzzelachtig gebouw van gele bakstenen, zwarte richels en met scherpe contouren, zoals zijn wereldberoemde raadhuis in die stad.
Het C&A-gebouw is een groot vierkant gevaarte met als enige onderbreking de etalageramen op de begane grond en de vierkante ramen op de eerste en tweede verdieping.
En toch is de Hilversumse welstandscommissie er destijds voor gezwicht. En toen wisten ze waarschijnlijk al dat een jaar later er recht tegenover een vergelijkbare bunker zou komen te staan voor Modehuis Voss. In hoeverre de wereldberoemde bouwmeester hier de hand in heeft gehad is overigens onduidelijk. ‘Veel bijzonders is het pand niet’, lezen we op de site Dudok.org.
Het pand van C&A wacht op een nieuwe bestemming sinds het modemerk vorig jaar is verhuisd naar de vacante V&D-ruimte, honderd meter verderop. Het ene probleem opgelost, maar wat te doen met de vierkante doos van Dudok?
En daar is de held van deze column, Amin Usman.
Precies zestig meter schuin tegenover het ooit witte C&A-pand runt hij zijn winkel, Boekhandel Voorhoeve. Op de dag dat Sensus Real Estate Dudok’s nalatenschap kocht, tekende deze dynamische middenstander voor de begane grond en de kelder. 1000 vierkante meter winkelvloer, het dubbele van wat hij nu heeft.
Dus wie komt het zieltogende winkelgebied van de mediastad redden?
Uitgerekend een retailer uit een sector die alleen boven water blijft door van alle onverkochte boeken een vlot te bouwen. Die midscheeps is getroffen door het spervuur van Bol.com, links wordt gepasseerd door het e-book en rechts door de impact van Covid-19 op het winkelbezoek.
Het is boeiend om te zien dat boekhandelaren vaker de stap vooruit durven te zetten tegen alle wijze raadgevingen in. Ze schrikken niet terug om verhuiswagens te laten stoppen voor een kerk (Zwolle, Maastricht), een postkantoor (Utrecht) of een heronwikkeld winkelcentrum (Rotterdam, Tilburg).
Ook Hilversum heeft nu zijn boekhandelaar met een droom, die daar de afgelopen jaren het denkwerk voor heeft verricht, in zijn vorige en huidige pand de eerste vingeroefeningen heeft gedaan en het nu groot durft aan te pakken.
Usman heeft de contracten getekend terwijl de economische crisis zijn striemende regens op de retail loslaat in afwachting van het oog van de orkaan, terwijl consumentenbestedingen teruglopen en in het vooruitzicht dat mondkapjes het winkelen in de komende cadeautijd niet leuker maken.
Of ziet hij, evenals collega boekverkopers, ook in zijn kassa dat het papieren boek aan een revival is begonnen, zoals de verkopen van grammofoonplaten voor het eerst die van de cd’s hebben overtroffen?
Natuurlijk is zijn droom een boekwinkel 2.0. Dus met barista’s, geschenkartikelen, literaire bijeenkomsten en een studio in de etalage. Gesprekken met omroepen en programmamakers lopen.
Amin Usman brengt niet alleen nieuw leven in een zeer naar binnen gericht gebouw, hij geeft ook het weinig avontuurlijke Hilversumse winkelgebied een grote impuls.
En wie weet, komt er een mooie samenwerking met die andere Hilversumse durfal, Eelko van Kooten, die in 2019 het kapseizende winkelcentrum Gooische Brink kocht. Hier wil hij een mediacentrum ontwikkelen, samen met Museum Beeld en Geluid en de Hilversumse bibliotheek die op zoek is naar een centraler gelegen onderkomen.
Hé, grenst het pand van Usman’s Voorhoeve aan de achterkant niet aan Gooische Brink? Nieuwe bieb met doorsteek naar de Kerkstraat?
Usman laat de lichten in het pand sinds gisteren weer branden. Volgend jaar begint hij aan een grootscheepse verbouwing maar hij heeft woensdag alvast een pop-up winkel geopend om optimaal te profiteren van de decembermaand.
Hier hangen de kalenders aan de kledingrekken die hij nog in de kelder aantrof. Het meubilair heeft hij in elkaar getimmerd van 350 pallets die hij van het Centraal Boekhuis heeft geleend.
Dit jaar dus geen blauwe dozen bestellen maar gewoon mondkapje op en naar de Hilversumse Kerkstraat (en naar al die andere lokale retailers met lef in stad en dorp).
Erik de Boer Online 